اختلال اسکیزوفرنی چیست؟

ساخت وبلاگ

اختلالات اسکیزوفرنی گروهی از اختلالات روانپزشکی مزمن هستند که بر تفکر، احساس و رفتار فرد تأثیر می گذارند. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است توهم، هذیان، گفتار و رفتار آشفته و از دست دادن علاقه یا انگیزه را تجربه کنند.

علائم اسکیزوفرنی:

علائم اسکیزوفرنی را می توان به دو دسته کلی مثبت و منفی تقسیم کرد.

علائم مثبت:

  • توهم: درک حواس به گونه ای که واقعی نیست. توهمات می توانند در هر یک از حواس پنجگانه رخ دهند، اما شایع ترین آنها توهمات شنوایی (شنیدن صداهایی که در واقع وجود ندارند) هستند.
  • هذیان: باورهای غلط و غیرقابل تزلزل که با واقعیت مطابقت ندارند. هذیان ها می توانند عجیب و غریب یا آشنا باشند، اما همیشه غیرمنطقی هستند.
  • گفتار آشفته: مشکل در برقراری ارتباط واضح و منسجم. گفتار آشفته ممکن است شامل صحبت کردن در مورد چند موضوع مختلف به طور همزمان، ساخت جملات بدون معنی یا صحبت کردن با سرعت بسیار سریع یا بسیار آهسته 
  • رفتار آشفته: رفتاری که غیرقابل پیش بینی، نامنظم یا عجیب و غریب است. رفتار آشفته ممکن شامل حرکات عجیب و غریب، خودآرایی نامناسب یا عدم پاسخ به محیط باشد.

علائم منفی:

  • بلاتکلیفی عاطفی: ناتوانی در نشان دادن یا تجربه احساسات. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است صورت صاف داشته باشند، به ندرت لبخند بزنند یا لحنی یکنواخت داشته باشند.
  • آهِدِمی: کاهش انگیزه یا علاقه به فعالیت ها. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است از نظر اجتماعی کناره گیری کنند، از سرگرمی ها و فعالیت های قبلی خود لذت نبرند یا از بهداشت شخصی خود غفلت کنند.
  • فقر گفتار: صحبت کمتر از حد معمول. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است پاسخ های کوتاهی به سوالات بدهند، یکنواخت صحبت کنند یا در مکالمات شرکت نکنند.
  • فقر تفکر: مشکل در تفکر واضح و منسجم. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است در تمرکز، تصمیم گیری یا به خاطر سپردن چیزها مشکل داشته باشند.

انواع اسکیزوفرنی:

پنج نوع اصلی از اسکیزوفرنی وجود دارد:

  • اسکیزوفرنی پارانوئید: این شایع ترین نوع اسکیزوفرنی است. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئید معمولاً توهمات و هذیان های مربوط به آزار و اذیت، توطئه یا تعقیب را تجربه می کنند.
  • اسکیزوفرنی آشفته: این نوع اسکیزوفرنی با گفتار و رفتار آشفته مشخص می شود. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی آشفته ممکن است در برقراری ارتباط واضح مشکل داشته باشند، حرکات عجیب و غریب داشته باشند یا از نظر اجتماعی نامنظم رفتار کنند.
  • اسکیزوفرنی کاتاتونیک: این نوع اسکیزوفرنی با حرکات غیرطبیعی یا عدم حرکت مشخص می شود. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کاتاتونیک ممکن است در یک وضعیت ثابت بمانند، مقاومت فیزیکی نشان دهند یا حالت های عجیب و غریب به خود بگیرند.
  • اسکیزوفرنی ساده: این نوع اسکیزوفرنی با علائم منفی مانند بلاتکلیفی عاطفی، آهِدِمی و فقر گفتار و تفکر مشخص می شود. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ساده معمولاً توهم یا هذیان ندارند.
  • اسکیزوفرنی نامشخص: این نوع اسکیزوفرنی زمانی تشخیص داده می شود که علائم برای طبقه بندی در یکی از انواع دیگر اسکیزوفرنی کافی نباشد.

 

علل اسکیزوفرنی:

علت دقیق اسکیزوفرنی ناشناخته است، اما محققان معتقدند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و رشدی در ایجاد این بیماری نقش دارند.

عوامل ژنتیکی:

  • سابقه خانوادگی: داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به اسکیزوفرنی خطر ابتلا به این بیماری را به طور قابل توجهی افزایش می دهد.
  • وراثت: مطالعات نشان داده است که ژن ها در ابتلا به اسکیزوفرنی نقش دارند. با این حال، ژن خاصی که باعث این بیماری می شود، شناسایی نشده است

عوامل محیطی:

  • قرار گرفتن در معرض سموم قبل از تولد: قرار گرفتن در معرض سمومی مانند ویروس ها یا مواد شیمیایی خاص در دوران بارداری یا زایمان ممکن است خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش دهد.
  • استرس دوران کودکی: برخی تحقیقات نشان می دهد که تجربیات استرس زا در دوران کودکی، مانند سوء استفاده یا غفلت، ممکن است خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش دهد.

عوامل رشدی:

  • اختلالات در رشد مغز: برخی تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است اختلالاتی در ساختار یا عملکرد مغز داشته باشند. این اختلالات ممکن است قبل از تولد یا در دوران رشد اولیه رخ دهد.

مهم است که توجه داشته باشید که هیچ یک از این عوامل به تنهایی باعث اسکیزوفرنی نمی شود. احتمالاً ترکیبی از این عوامل در ایجاد این بیماری نقش دارند.

علاوه بر این عوامل، برخی از شرایط دیگر ممکن است خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش دهند، مانند:

  • دیابت: افراد مبتلا به دیابت نوع 1 خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را بیشتر دارند.
  • چاقی: چاقی در دوران کودکی یا بزرگسالی با افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی مرتبط است.
  • مصرف مواد مخدر: مصرف مواد مخدر، به ویژه در دوران نوجوانی، می تواند خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش دهد.

اگر نگران ابتلای خود یا یکی از نزدیکانتان به اسکیزوفرنی هستید، مهم است که با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید.پیشنهاد ما به شما دکتر الهام سوری میباشید تشخیص زودهنگام و درمان می تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری کمک کند.

روانشناسی...
ما را در سایت روانشناسی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : سارا monireh بازدید : 29 تاريخ : شنبه 2 تير 1403 ساعت: 22:13